OSTEOPATYCZNE PODEJSCIE DO DYSFUNKCJI TARCZYCY
Mówiąc o dysfunkcji tarczycy mamy na myśli zaburzenie jej funkcjonowania na różnych poziomach odpowiedzialnych za jej pracę. Dysfunkcje tarczycy mieszczą się w słowie neuroendokrynoimmunologia. Nie są to schorzenia izolowane, lecz obejmują układ neurologiczny, endokrynologiczny, limfatyczny, krążenia. Ta współpraca miedzy układami nadzorowana jest przez autonomiczny układ nerwowy zapewniając równowagę między ergotropią i trofotropią. Zaburzenie tej równowagi prowadzi do nadczynności lub niedoczynności nie tylko tarczycy, ale całego organizmu. Lecząc tego rodzaju dysfunkcje odwołujemy się do embriologii, anatomii w ujęciu mięśniowo-powięziowym, neurologii stosując techniki osteopatyczne. Nie ma schematu postępowania osteopatycznego w leczeniu tego rodzaju dysfunkcji, lecz ważne jest zrozumienie mechanizmów łączących różne struktury na poziomie anatomicznym i fizjologicznym oraz znajomość sposobów oddziaływania na te struktury, aby leczyć całego człowieka a w zasadzie poszukiwać zdrowia odwołując się do zasad osteopatii.