Bóle głowy stanowią jedną z najczęstszych dolegliwości, z jakimi zgłaszają się pacjenci do lekarza, głównie do neurologa oraz na konsultacje do Osteopaty. Problem objawu, jakim jest ból głowy, jest niezmiernie poważny, bowiem jak pokazują badania, prawie 60% dzieci zgłaszało bóle głowy w ciągu swojego życia. W badaniach Barei i wsp. dotyczących występowania bólów głowy u 538 pacjentów w wieku 10-18 lat podano, że ponad 90% dzieci do 18 roku życia zgłaszało bóle głowy przynajmniej raz w swoim życiu. Rozpowszechnienie migreny ocenia się na 10–15% populacji ogólnej, przy czym 46% dorosłych chorujących na migrenę podaje, że pierwsze objawy wystąpiły przed 20 rokiem życia. Obecnie opisywanych jest ponad 280 różnych rodzajów bóli głowy. Z tego wynikła potrzeba stworzenia i ujednolicenia klasyfikacji bóli głowy. Potrzeba ta stała się jednym z najważniejszych zadań dla lekarzy oraz terapeutów zajmujących się diagnozowaniem i leczeniem pacjentów z bólami głowy. Oczywiście większością tych problemów zajmuje się klasyczna medycyna, ale są przyczyny, które z powodzeniem diagnozuje i leczy Osteopata.
Przyczyny bólów głowy pochodzenia naczyniowego, które są w zainteresowaniu osteopatii mogą być:
Tego rodzaje sytuacje związane są z drażnieniem określonych struktur wnętrza czaszki unerwionych czuciowo: opony twardej, zatok żylnych, przyzatokowych ujść dużych żył, tętnic oponowych, tętnic wewnątrzczaszkowych, struktur zewnątrzczaszkowych, serca oraz naczyń bezpośrednio związanych z sercem. Na zewnątrz czaszki wrażliwe bólowo i posiadające etiologie naczyniowa struktury prowokujące ból to: duże pnie tętnicze twarzoczaszki, tkanki jamy nosowej i zatok, tkanki ucha zewnętrznego i środkowego, powłoki czaszki.
Osteopatia wspomaga również leczenie sytuacji, w których doszło do uszkodzenia CUN w wyniku przerwanie ciągłości ściany naczynia, czyli krwotoków do mózgu lub między opony mózgu na powierzchnię mózgu, powodujących wzrost ciśnienia śródczaszkowego oraz incydenty niedokrwienne.
Wśród technik znajdujących zastosowanie w osteopatii można wyróżnić techniki na serce (prawa strona) oraz powięź szyjną w celu rozpoczęcia drenażu żylnego. Kolejne techniki to techniki na połączenia w czaszce pomiędzy poszczególnymi kośćmi oraz otwór szyjny. Kolejne elementy to techniki balansowania opon w obrębie czaszki oraz drenaż zatok.
Inne techniki mieszczą się w podejściu zmniejszającym ciśnienie w obrębie serca oraz tętnic szyi i głowy, struktur poprzecznych ciała-membran np. przepony.